Wynagrodzenie chorobowe
Artykuł 23
23.1 Jeśli marynarz zostanie wysadzony na ląd w jakimkolwiek porcie z powodu choroby lub odniesionych obrażeń będących skutkiem wypadku, to zachowuje on uprawnienia do otrzymywania stosownej części podstawowego wynagrodzenia plus gwarantowanej, a w przypadku oficerów – stałej, części należności za nadgodziny, do czasu jego repatriacji na koszt Firmy . Jeśli Marynarz pozostanie na statku i nie wykonuje swoich obowiązków z powodu choroby lub obrażeń będących skutkiem wypadku wówczas zachowuje on uprawnienia do otrzymywania stosownej części podstawowego wynagrodzenia plus gwarantowanej, a w przypadku oficerów – stałej, części należności za nadgodziny, do czasu jego repatriacji na koszt Firmy zgodnie do czasu wyleczenia choroby albo obrażeń, zależnie, co nastąpi wcześniej.
23.2 Po tym czasie pozostaje on uprawniony do wynagrodzenia chorobowego w wysokości równoważnej jego wynagrodzeniu podstawowemu za okres, w którym pozostaje chory, jednak maksymalnie za 130 dni. Wypłacanie wynagrodzenia chorobowego po repatriacji wymaga niezwłocznego przedstawienia ważnego zaświadczenia lekarskiego, ale nie później niż 28 dni od daty jego wystawienia.
23.3 W razie niezdolności do pracy wskutek wypadku wynagrodzenie podstawowe będzie wypłacane do czasu wyleczenia obrażeń lub do czasu określenia stopnia inwalidztwa. Dowodem uprawnień marynarza do otrzymywania zasiłku chorobowego będą przedkładane stosowne zaświadczenia lekarskie potwierdzone w wymaganych sytuacjach przez lekarza wyznaczonego przez Firmę. Jeśli lekarz wybrany przez marynarza lub w jego imieniu nie zgadza się z decyzją lekarza wyznaczonego przez Firmę wówczas Firma i związek zawodowy mogą wspólnie wybrać trzeciego lekarza, którego decyzja będzie ostateczna i wiążąca dla obu stron.